سرگذشت جوراب هایمان را بشناسیم! | پوشاک اطمینان

قسمت عمده ای از کمد لباس هایمان را جوراب هایی اشغال کرده اند که شاید به واسطه ابعاد کوچک، قیمت پایین و یا  همه گیر شدن استفاده از آنها کمتر به این پوشش مهم قلب دوم مان، توجه می کنیم. شاید باورش برایمان سخت باشد ، امابنا به شواهد تاریخی همین جورابهای کوچک دوست داشتنی احتمالا قدیمی‌ترین نوع لباس‌هایی هستند که امروزه هنوز مورد استفاده قرار می‌گیرند. چراکه جورابها بدلیل کارایی شان برای بشر،  از عصر حجر یعنی مدت ها قبل از اینکه مفهوم شلوار یا تی شرت وجود داشته باشد، مورد استفاده انسان ها قرار می گرفته اند.

البته استفاده از آن ها در طول تاریخ  همیشه به این راحتی و گستردگی نبوده است و برای مدت طولانی فقط اشراف امکان پوشیدن آنها را داشته اند بطوریکه در مقطعی از زمان در شهر لندن پلیس ویژه ای به نام “پلیس جوراب” برای حفاظت از این پاپوش گرانقیمت در آن روز ها وجود داشته است! پس شاید بعد از خواندن این مقاله از وبسایت پوشاک اطمینان، بیشتر از گذشته قدر جورابهای قدیمی رها شدخه تان را بدانید.

تاریخچه جوراب – آغاز

اولین جورابهایی که اجداد غارنشین ما در عصر حجر ، ۵۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح، می پوشیدند احتمالاً هیچ شباهتی به آنچه امروز داریم نداشته است. گرچه که هیچ جورابی از آن زمان باقی نمانده است، اما از روی نقاشی های غار و یافته های باستان شناسی سر نخ هایی از شکل احتمالی جورابها در آن زمان موجود است. به نظر می‌رسد این جوراب‌های ابتدایی از پوست حیوانات و پوسته‌هایی که به دور مچ پا بسته شده بودند ساخته شده ‌اند. باستان شناسان کاربردهای اصلی این نوع پاپوش در آن زمان را در امان ماندن از سرما و رطوبت میدانند.

جوراب در ادبیات!

رد پای بعدی جورابها به چند هزار سال بعد و در قرن هشتم قبل از میلاد مسیح ، زمانی که جوراب برای اولین بار در یکی از اشعار شاعر یونانی “هزیود” به صورت مکتوب ذکر شد بر می گردد. هسیود در یکی از اشعار خود به نام «کارها و روزها» از «پیلوی» نام می‌برد، که نوعی جوراب بوده که از موهای حیوانات ساخته می شده و که زیر صندل پوشیده می شده است.

جورابهای چرمی

بعدها و در حدود قرن دوم بعد از میلاد، این رومیان بودند که پاهای خود را در نوارهایی از چرم یا پارچه بافته می پیچیدند. کمی بعد نیز آنها شروع به دوختن تکه های پارچه به هم و ساختن جورابهای مناسب کردند. رومی ها به این جورابها “اودون” می گفتند و احتمالا اودون ها اولین جورابهای شبیه به جورابهای امروزی می باشند.

جورابهای پشمی

اولین جورابهای پشمی کشف شده در ویندولاندا در نورثامبریا کشف شد و قدمت آنها به قرن دوم پس از میلاد باز می گردد که احتمالا مصادف با استفاده رومیان از جوراب نیز بوده است. این جورابها که در سایزهای کوچک نیز بافته میشدند، از پارچه های پشمی ساخته می شدند تا در برابر آب و هوای خشن بریتانیا از پا محافظ کنند.

اولین جورابهای بافتنی

مدتی بعد اولین جوراب های بافتنی در مصر باستان ساخته می شد. اولین جفت جوراب بافتنی باقیمانده که با تکنیکی به نام “نال بیندینگ” ساخته شده است، مربوط به ۳۰۰ تا ۵۰۰ پس از میلاد است و در شهر اکسیریچوس در حاشیه رود نیل در مصر پیدا شده است. این جورابها دارای پنجه های شکاف هستند و برای پوشیدن با صندل طراحی شده اند. همچنین در همین زمان در قرن پنجم پس از میلاد، مردم مذهبی اروپا نوعی خاض از جوراب به نام «پوتی» می‌پوشیدند که نماد پاکی و تقدس افراد بوده است.

جوراب – یک کالای لاکچری!

در قرون وسطی، قد شلوار کشیده شد و جوراب به نوارهای پارچه ای با رنگ روشن تبدیل شد که قسمت پایین ساق پا را می‌پوشاند. از آنجایی که جورابها نوار کشسانی نداشتند، بندهای بخصوصی در بالای جورابها بسته می‌‌ شدند تا از افتادن آن ها جلوگیری شود. بمرور وقتی استفاده از شلوارهای کوتاه تر مد شد، جورابها بلندتر شدند (که باعث گرانتر شدن آنها نیز شد). تا سال ۱۰۰۰ بعد از میلاد، جوراب‌های بافتنی به نمادی از اشراف در سراسر اروپا تبدیل شده بود. آنها در ابتدا بیشتر شباهت به جوراب شلواری های امروزی داشتند.

 ظهو جوراب‌شلواری، اما برا آقایان!

در قرن پانزدهم، اشراف فرانسوی و ایتالیایی با جوراب‌های ابریشمی دستباف خود، در زمینه مد جوراب پیشتاز بودند. کمی بعد مردان دریافتند که استفاده از پارچه ابریشمی کشدار برای تولید جوراب دو مزیت دارد: ۱٫سهولت حرکت و ۲٫توانایی نشان دادن پاهای خوش فرم. بریتانیایی های اشرافی نیز به زودی از همسایگان اروپایی خود پیروی کردند و جورابهای ابریشمی بافتنی به پوشش مرفهین شیک پوش بریتانیا تبدیل شد. در حدود سال ۱۴۹۰، شلوارها و جوراب‌های بافته شده با دست به هم متصل شدند و تبدیل به یک لباس شدند که بعدها به جوراب‌شلواری معروف شد. این جورابها از ابریشم، پشم و مخمل رنگارنگ ساخته شده بودند که هر پا رنگ متفاوتی داشت.

پلیسی برای جوراب!

در قرن شانزدهم، جوراب بافی، مانند سایر صنایع لباس،  از طریق قوانین سختگیرانه بشدت تحت نظارت بود تا جایی که در سال ۱۵۶۶، شهر لندن از تکنیک‌های نظارتی استفاده کرد تا اطمینان حاصل شود که هیچ‌کس در هیچ کجای پایتخت جوراب نامناسب نپوشیده است. این قوانین توسط پلیس جوراب اجرا می شد – پلیس جوراب شامل چهار نفر بود که دو بار در روز در دروازه های لندن مستقر می شدند و پاهای کسانی را که وارد یا خارج می شدند را برای اطمینان از مناسب بودن جورابهای شان بررسی می کردند.

اختراع اولین ماشین جوراب‌بافی

در سال ۱۵۸۹ اولین ماشین بافندگی توسط ویلیام لی، که یک کشیش انگلیسی بود، اختراع شد. پس از دریافت یک جفت جوراب مشکی از ویلیام، ملکه الیزابت اول در نهایت از اعطای حق اختراع به او خودداری کرد. و حتی از بدلیل آنکه این جورابهای برای ساقهای اون درشت و خشن بود از او شکایت کرد اما دلیل اصلی این اقدام، ترس ملکه از بیکار شدن جوراب بافان محلی بود.

گسترش جوراب‌بافی

پس از آنکه ملکه الیزابت دست رد به سینه ویلیام لی زد،  هانری چهارم، پادشاه فرانسه، فرصتی را که اختراع ویلیام فراهم کرد مغتنم دید و از او حمایت مالی کرد. به همین دلیل لی به روئن نقل مکان کرد و در آنجا یک کارخانه جوراب ساق بلند ساخت. طولی نکشید که فرانسوی ها ماشین بافندگی را در سراسر اروپا گسترش دادند. در جورابهایی که برای طبقات پایین جامعه بافته می شدند از پشم استفاده می کردند، در حالی که جورابهایی که برای نجیب زادگان بافته می شد از ابریشم رنگی ساخته می شدند. پس از انقلاب صنعتی تولید جوراب آسان تر و ارزان تر شد و جذابیت خود را در سراسر جامعه اروپا گسترش داد. امروزه هنوز بسیاری از اصولی که ویلیام لی توسعه داده است،   در ماشین آلات نساجی مدرن یافت می شود.

دوران مدرن

در طی چند سال بعد، طول ساق جوراب تغییر های زیادی کرد و رنگ ها، تزئینات یا راه راه های بیشتری را در بر گرفت. در اواخر قرن هفدهم، پنبه به یک انتخاب محبوب برای بسیاری از پوشاک از جمله جوراب تبدیل شد. همچنین با بلندتر شدن شلوارها و کوتاه‌تر شدن جوراب‌ها، اصطلاح «جوراب» در واقع برای اشاره به چیزی که قبلاً به عنوان جوراب ساق بلند شناخته می‌شد استفاده شد.

انقلاب دوم جوراب‌بافی

انقلاب بعدی در جوراب سازی با اختراع نایلون در سال ۱۹۳۸ رخ داد. استحکام و قابلیت ارتجاعی جورابهای ساخته شده از مخلوط پنبه و نایلون منجر به گامی بلند در تولید جوراب شد. این ترکیب شیمیایی امروزه حتی در جورابهای Shosett ،که از نوعی نایلون به نام پلی آمید استفاده می کند، استفاده می شود. بعدتر نیز ، الاستین به این ترکیب اضافه شد. تا به این ترتیب به جوراب‌ها انعطاف ‌پذیری بیشتری بدهد و آن‌ها را متناسب با طیف وسیع‌تری از مصرف کنندگان قرار دهد.

مد در جوراب ادامه دارد

مد در جوراب نیز مانند سایر البسه پس از چند سال دوباره برمی گرددد . الگوهای آرگیل (نوعی طرح جوراب که در دهه ۱۹۲۰ بسیار محبوب بودند) در حال بازگشت به مد مردانه هستند. همچنین با پیشرفت‌های صنعتی ، پنبه را می‌توان با دقت بیشتری رنگ آمیزی کرد که باعث می‌شود  توانایی تولید جورابهایی پررنگ‌تر و رنگارنگ‌تر داشته باشیم. در حالی که جورابهای راه راه همیشه یک انتخاب محبوب برای مردان و زنان بوده و خواهد بود، جورابهای طرح دار با انواع طرح های دیوانه کننده در حال تبدیل شدن به آخرین روند مد هستند.

 

جهت مشاهده انواع کت و شلوار اطمینان، اینجا کلیک کنید.